نوستالژی یا همان یادآوری خاطرات گاهی خوب است گاهی بد!

خوب است: اگر حِسّ سپاسگزاری  و حق‌شناسی بدهد.

بد    است: اگر به جَفنگ بافتن و بیهوده‌گویی بیفتیم.

خوب است: اگر اراده بدهد، پشتکار بدهد، متعهدت کند.

بد    است: اگر فقط سرگرمت کند و زمانت را بسوزاند.

خوب است: اگر محرک باشد، تشویقت کند، انگیزه بدهد.

بد    است: اگر شهامت مواجهه با اکنون و فردا را از تو بگیرد.

خوب است: اگر یاد بگیریم اشتباهاتمان را تکرار نکنیم و فرصت‌های پیشِ‌رو را نسوزانیم.

بد    است: اگر افسوس و حسرت بخوریم و آه پشتِ آه بکشیم.

خوب است: اگر ما را به اندیشه وادارد، خلاقیت ایجاد کند، بانی رشد شود.

بد    است: اگر رویا‌پردازی کنیم، بغض کنیم، آزرده خاطر شویم، متوقف شویم.

خوب است: اگر نشاط می‌دهد، مهربانی می‌دهد، شادی‌آفرین است، روزت را می‌سازد.

بد    است: اگر به تکرار مرورش کنی چون به ناگاه خود را در جمعِ آدمهایی می‌بینی که نقل صحبت‌هایشان دیروز، ماهِ پیش، سالِ پیش و ده سال و صدسال پیش است و کم‌کم برای هم‌صحبتی و همراهی مجبوری حرفِ مفت بزنی در مورد چیزهایی‌که تجربه نکردی.

حالا به من بگوئید نوستالژی خوب است یا بد؟