نوستالژی یا همان یادآوری خاطرات گاهی خوب است گاهی بد!
خوب است: اگر حِسّ سپاسگزاری و حق‌شناسی بدهد.
بد است: اگر به جَفنگ بافتن و بیهوده‌گویی بیفتیم.
خوب است: اگر اراده بدهد، پشتکار بدهد، متعهدت کند.
بد است: اگر فقط سرگرمت کند و زمانت را بسوزاند.
خوب است: اگر محرک باشد، تشویقت کند، انگیزه بدهد.
بد است: اگر شهامت مواجهه با اکنون و فردا را از تو بگیرد.
خوب است: اگر یاد بگیریم اشتباهاتمان را تکرار نکنیم و فرصت‌های پیشِ‌رو را نسوزانیم.
بد است: اگر افسوس و حسرت بخوریم و آه پشتِ آه بکشیم.
خوب است: اگر ما را به اندیشه وادارد، خلاقیت ایجاد کند، بانی رشد شود.
بد است: اگر رویا‌پردازی کنیم، بغض کنیم، آزرده خاطر شویم، متوقف شویم.
خوب است: اگر نشاط می‌دهد، مهربانی می‌دهد، شادی‌آفرین است، روزت را می‌سازد.
بد است: اگر به تکرار مرورش کنی چون به ناگاه خود را در جمعِ آدمهایی می‌بینی که نقل صحبت‌هایشان دیروز، ماهِ پیش، سالِ پیش و ده سال و صدسال پیش است و کم‌کم برای هم‌صحبتی و همراهی مجبوری حرفِ مفت بزنی در مورد چیزهایی‌که تجربه نکردی.
حالا به من بگوئید نوستالژی خوب است یا بد؟
ثبت ديدگاه